Ta witryna wykorzystuje pliki cookies w celach statystycznych i do prawidłowego wyświetlania zawartych w niej treści. Korzystanie serwisu internetowego oznacza, że pliki cookies będą zapisane na dysku Państwa komputera. Dowiedz się więcej o plikach cookies oraz celu ich używania. Jeśli Państwo nie zgadzają się z powyższym, proszę opuścić stronę Muzeum lub zmienić domyślne ustawienia przeglądarki.
20 Dzień
10 Miesiąc
20 Rok
22.09.2020
W dniach 19.09 – 02.10.2020 r. w holu wejściowym Tomaszowskiego Domu Kultury w Tomaszowie Lubelskim, można zobaczyć wystawę czasową przygotowaną…
10.09.2020
W dniu dzisiejszym, tj. 10 września 2020 r. Muzeum i Miejsce Pamięci odwiedzili uczniowie z Zespołu Szkół w Siedliszczu.
13.10.1941
Decyzja o budowie obozu
30.10.1941
Początek budowy obozu
01.11.1941
Wyznaczenie robotników do budowy baraków obozowych
22.12.1941
Do Bełżca przybył Christian Wirth
luty 1942
Zakończenie prac budowlanych
17.03.1942
Pierwsze deportacje. Początek "Akcji Reinhardt"
14.04.1942
Zakończenie pierwszej fazy funkcjonowania obozu
02.06.1942
Początek deportacji z dystryktu krakowskiego
18.06.1942
Wybudowanie betonowych komór gazowych
01.08.1942
Komendantem obozu został Gottlieb Hering
10.08.1942
Początek "wielkiej akcji" we Lwowie
17.08.1942
Deportacja do Bełżca Rudolfa Redera
01.11.1942
Deportacja Chaima Hirszmana
11.12.1942
Ostatnie deportacje do obozu
Połowa grudnia 1942
Początek likwidacji obozu
26.06.1943
Transport ostatnich więźniów z Bełżca do Sobiboru
Decyzja o budowie obozu zagłady w Bełżcu zapadła na spotkaniu Reichsführera SS Heinricha Himmlera z SS-Gruppenführerem Friedrichem Krügerem - Wyższym Dowódcą SS i Policji w GG - oraz Odilo Globocnikiem - Dowódcą SS i Policji w dystrykcie lubelskim.
Do Bełżca przyjechał SS-Hauptsturmführer Richard Thomalla z Centralnego Zarządu Budowlanego SS w Lublinie oraz podoficerowie SS: Gottfried Schwarz, Josef Oberhauser i Johann Niemann, którzy zaczęli organizować budowę obozu.
Przybyli do Bełżca Niemcy zażądali w miejscowym urzędzie wyznaczenia robotników, którym zlecili budowę drewnianych baraków w pobliżu rampy kolejowej na wzgórzu Kozielsk.
Do Bełżca przyjechał SS-Obersturmführer Christian Wirth i przejął dowodzenie nad budową i organizacją obozu.
Budowę obozu dokończyło około 120 Żydów z Lubyczy Królewskiej, którzy następnie zostali zamordowani w komorach gazowych.
17 marca 1942 roku rozpoczęły się masowe deportacje z gett w Lublinie i Lwowie do obozu zagłady w Bełżcu.
W związku zakończeniem pierwszego etapu deportacji działalność obozu zagłady została zawieszona na miesiąc.
Z początkiem czerwca rozpoczęły się wywózki Żydów z dystryktu krakowskiego do Bełżca.
W trakcie przerwy w funkcjonowaniu obozu Niemcy wybudowali betonowe komory gazowe.
Gottlieb Hering zastąpił na stanowisku Christiana Wirtha, który został mianowany inspektorem obozów „Akcji Reinhardt” – w Bełżcu, Sobiborze i Treblince.
W połowie sierpnia Niemcy rozpoczęli deportacje Żydów z getta we Lwowie.
Rudolf Reder był jednym z dwóch więźniów obozu zagłady w Bełżcu, który przeżył wojnę i po jej zakończeniu złożył obszerne relacje.
Do Bełżca Chaim Hirszman został wywieziony z żoną i niespełna dwuletnim synem. Na miejscu został wyselekcjonowany do pracy w obozie, a jego najbliżsi zostali zamordowani w komorach gazowych.
Jako ostatnich deportowano do Bełżca Żydów z Rawy Ruskiej. Od 7 do 11 grudnia do obozu wysłano 2-5 tysięcy ludzi, w tym uciekinierów z wcześniejszych transportów.
Po zakończeniu przyjmowania transportów Żydów w połowie grudnia Niemcy przystąpili do likwidacji obozu.
Grupę ostatnich więźniów żydowskich, którzy brali udział w zacieraniu śladów po obozie, deportowano z Bełżca do Sobiboru, gdzie zostali zamordowani.
polski
english