Film prezentuje relację Rudolfa Redera o mechanizmie zagłady.

Rudolf (Rubin) Reder urodził się w Dębicy w 1881 r., był synem Hirsza (Horscha, Herscha, Hermana) i Feigi (Freide, Fryderyki, Franciszki) z domu Jornter. Był ożeniony z Feige (Fanny) z domu Felsenfeld pochodzącą z Sokołowa Małopolskiego. Małżonkowie doczekali się trójki potomstwa Borucha Rubina (Bronisława), Friedy (Zofii) oraz Marii. Około 1910 r. Rodzina Rederów zamieszkała we Lwowa, gdzie Rudolf założył fabrykę mydła. Wybuch II wojny światowej nieodwracalnie zmienił ich życie. W nieznanych okolicznościach zginęła żona oraz mąż starszej córki Zofii – Leonard Schenker. Jeszcze bardziej zagadkowo przedstawiają się losy najmłodszej córki. Syn Bronisław został najprawdopodobniej zamordowany w obozie w Bełżcu. Nastąpić to miało kilka dni wcześniej przed deportacją ojca w połowie sierpnia 1942 r. Rudolf Reder został wyselekcjonowany do pracy w obozie. Uciekł w niecałe 3 miesiące po przybyciu. Miało to miejsce podczas wyjazdu z kilkoma osobami z załogi obozowej do Lwowa. Końca wojny doczekał dzięki pomocy dwóch kobiet: Anastazji Hawrylak (Hawryluch), która pracowała dla niego przed wojną oraz Janinie (Joannie) Borkowskiej, lwowskiej restauratorce. Po wojnie zamieszkał w Krakowie. W 1949 r. Rudolf Reder zmienił nazwisko na Roman Robak i zawarł związek małżeński z J. Borkowską. Na początku lat 50. wraz z żoną opuścił Polskę. Początkowo zamieszkali w Hajfie, następnie udali się do Kanady. R. Reder/Robak zmarł 6 października 1977 r. w Toronto, w wieku 96,5 lat.